HAUT DE FELSACH, woensdag 15 juni 2022 / Mijn slaapplek voor vanavond is een berghut, hoog in de Vogezen. Het uitzicht is fenomenaal.
Als ik aankom is het erg druk. Er is een lunch voor een grote groep Oekraïners. Er speelt een trio harmonicaspelers Elzasser en Tiroler schlagers, en ‘viva España’. Er zijn alpenhoornblazers. Dan gaat iedereen weg en blijf ik vooralsnog alleen achter.
Om vijf uur mag ik naar de slaapzaal, waar ik me douche en omkleed. Er arriveert nog één rugzakwandelaar die hier overnacht. Om zeven uur wordt het avondeten geserveerd. Er is voor 27 mensen gedekt, verdeeld over negen lange tafels met banken. Ik heb een tafel alleen gekregen, waar ik even op mopper. “Ja, maar u spreekt geen frans” is het antwoord. Aan alle andere tafels wordt frans gesproken. Aanschuiven en mixen is er niet bij, ieder gezelschap zijn eigen tafel. De andere wandelaar en ik eten allebei alleen, tegenover elkaar, met twee tafels tussenruimte.
Ik neem me voor om bij de volgende hut stug frans te blijven praten, en niet het duits waar ik hier bij aankomst meteen in werd geparkeerd.