RHENEN, 12 juli 2020 / “Mag ik bij de deur staan?” mompelde de wandelaar, “anders mis ik mijn aansluiting”. Hij wurmde zich met rugzak en al tussen mij en de deur, ver binnen de anderhalve meter, maar ja, dacht mocht want we droegen mondkapjes.
We namen vandaag voor het eerst sinds de lockdown weer de trein om te gaan wandelen. We waren er extra vroeg voor opgestaan, hadden haastig ontbeten en pakten de eerste trein naar Utrecht Centraal, voor een overstap naar Rhenen.
Op Overvecht had de trein vertraging, onze aansluiting op Centraal zou krap worden. Ik stond bij de deur, ik wilde niet zitten met mijn rugzak om. Of hij mocht voordringen, dus, vroeg de wandelaar. Ik knikte ja, en even later rende hij voor ons uit door de stationshal. We besloten het ook maar op een gangetje te zetten, en kwamen precies op tijd op perron 15.
De voordinger stond een perron verder, waar over vijf minuten de trein naar Nijmegen zou vertrekken. We keken elkaar over de sporen heen aan. Hij stond er wat beteuterd bij.