HET BILTSCHE MEERTJE, vrijdag 20 november 2020 / Bij de parkeerplaats van Beerschoten kwamen een klein oude-mensenautootje aangereden, een Opel Aguila. Er stapte een oud mannetje uit, een “oude van dagen” zoals hij zichzelf later zou omschrijven. Ik verwachtte dat er nu een aangelijnde hond vanaf de achterbank zou volgen, maar dat gebeurde niet. Er volgde een sporttas. Hij liep met zijn sporttas naar de ijsbaan, de natuurijsbaan van ijsclub Het Biltsche Meertje. Vreemd, want er lag geen ijs.
Nee, zo vertelde hij, ze waren een trimclub, een clubje ouden van dagen, de oudste was wel 92. Drie keer in de week trainden ze hier. Voor corona kleedden ze zich om in de kleedkamer van de ijsbaan, en na afloop dronken ze koffie in de kantine.
Heel vroeger hadden ze hier ook geschaatst. Dan hielpen ze de baan ijsvrij te houden. Maar de laatste jaren niet meer, natuurlijk, er is geen ijs meer. Vorig jaar, toen hadden ze even hoop, en ze hadden zelfs het dunne ijs alvast vrij van bladeren gehouden, maar het mocht niet baten, de volgende dag dooide het alweer.