ZEIST, zaterdag 28 mei 2022 / Er staat een vrouw in het bos. Ze heeft een roze paraplu in haar hand. De wind rukt stevig aan de paraplu, de baleinen zijn al omgeklapt. Ze houdt hem stevig vast, haar voeten schrap in het zand, het scheelt niet veel of de storm trekt haar met plu en al de lucht in.
Het is windstil. Achter op haar t-shirt staat BO!NK theaterschool.
Ik ben in een theaterfestival beland, hier in het bos bij Lage Vuursche. Overal om me heen. Het heet: Vuurol.
Zucht. Wat een naam voor een theaterfestival. Afgekeken van Oerol. Maar slecht afgekeken. Oerol is namelijk een mooi klassiek Terschellings woord, in het Nederlands vertaald: Overal. Je zegt dus ook “O-erol”, niet “Oe-rol”. De hippe Vuursche of Baarnsche of Gooische theatermakers hebben dat mooie woord fantasieloos om zeep geholpen. Vuurol. Klinkt als motorolie. Of als een semi-pittige vette snack bij een van vele Food Trucks hier in bos. Vuurol.