SCOFFERA, maandag 25 juli 2022 / Ik lunch op het terras bij Locanda Cacciatori, dal 1881. Ik word bediend door een al wat ouder heerschap, geschat 70, traag van beweging. Het menu is een schriftje, handgeschreven, met potlood. Hier en daar zijn er wat gerechten uitgegumd.
Ik bestel tortelli met notensaus. De man zegt iets tegen me, volgens mij dat er ook andere pasta is. Ik hou het bij de tortelli. Ik bestel ook een secondo piatto, roast beef, maar de man wuift dat weg. Eet nou eerst maar je tortelli, zien we daarna wel verder.
Het duurt lang voordat de tortelli komen. Ze zijn erg lekker.
Of ik nu vitello tonnato wil? Nee, zeg ik, roast beef. Hij mompelt wat, en gaat naar binnen.
Mevrouw komt naar buiten, secondo piatto in de hand. Sorry voor mijn man, hij hoort niet zo goed. Had u vitello tonnato besteld? Nee, zeg ik, roast beef. Ah, sorry, die hebben we niet. Ik heb hier vitello tonnato, fricandeau met een heerlijke saus met kappertjes en tonijn.
Ik zwicht. Het is inderdaad heerlijk.