WESTBROEK, 17 maart 2020 / We zaten op een bankje langs het pad over de Westbroekse Zodden. Het was lekker voorjaarsweer, overal eenden, ganzen en kieviten. Ik had helaas het vogelboekje thuisgelaten dat ik met Sinterklaas had gekregen. Het was nu dus gissen of het smienten of dodaarsjes waren, die daar ronddobberden, of een zilver- danwel purperreiger, daar in de verte.
En eigenlijk deed dat er ook niet zoveel toe, we waren blij dat we hier konden zitten, hier mochten zitten van de regering. Dat we niet verplicht binnen moesten blijven zoals in Frankrijk, waar een boete van 135 euro staat op het op een bankje zitten zonder goedgekeurd boodschappenbriefje.
Ik hoop maar dat dat zo blijft, dat we ten minste een beetje sociaal kunnen blijven doen, lekker kunnen wandelen of fietsen. En als dat dan niet meer mag, dan zijn er gelukkig nog wel wat achterstallige klussen in huis die we kunnen doen. Het boekenkastje schuren, of een ombouw om de cv-ketel maken. En als dat klaar is dan gaan we gewoon een Netflix serie bingewatchen, in onze pyjama’s op de bank. Helaas wel zonder chips want die zijn opgehamsterd. Net zoals het wc-papier – we hebben nog maar één rol, dat wordt de komende dagen dus wel ons grootste probleem.
Tony, ik lees jouw stukjes echt met veel plezier. Mede omdat de wandelingen gaan door landjes, die ik ook ken van de de fiets of te voet. Ja, gisteren eindelijk warme zon om in te zitten, de start van het nieuwe jaar van groei en bloei. Ik laat me ook voorlopig niet ophokken, maar we (buren en kennissen) spreken elkaar wel op afstand. Leve bril en gehoorapparaat. (voorlopers van Skype).
En bij tekort aan WC-papier: napoetsen met een washandje. Dat kan gewassen worden en gedroogd.
Tot het volgende wandelstuk, groet van Clary
Reactie hoef je niet te plaatsen! en ik sta al op je maillijst.