OEFFELT, zondag 4 maart 2021 / “Yes!” riep ze, “nemen we echt deze afrit?”
We gingen wandelen langs de Maas, in het natuurgebied Maasheggen, in de buurt van Boxmeer. Het was er mooi. We liepen tussen hagen vol bloeiende sleedoorn, langs glooiende weilanden vol groen glanzend gras en over het verstilde dijkje van het voormalige Duitse Lijntje, spoorlijn van Boxtel naar Wezel.
Maar het mooiste van de dag was natuurlijk dat we afrit 5 namen. De afrit Haps Mill Oeffelt. Geen gedicht maar het scheelt weinig. Haps Mill Oeffelt. De afrit waar Martin Bril een column aan wijdde in de Volkskrant. Maisvelden Vrachtverkeer Aardappelvelden. De afrit met een eigen Twitter account. Haps Mill Oeffelt.
Binnenkort ook maar eens naar Hank Dussen, afrit 21. Geen Twitter account, wel een LinkedIn profielpagina.
Ha, maar dan Jool Hul. Smullen toch. Ooit ook de titel van een van de voorstellingen van dat Rotterdamse cabaretduo, uhh dinges en de Jong.
Ik ben daar ooit gestrand toen ik een paar dagen voor mijn trouwdag vanuit Amsterdam terug naar huis reed. Met mijn huwelijksnachtlingerie op de achterbank, en met de schrik van mijn leven want een vrachtwagen voor me verloor een baksteen, die vol door mijn voorruit knalde, in volle vaart hé , en toen reden we echt nog wel 130. Jool hul was de eerst volgende stop, en allemaal heel lieve mensen hebben me daar door de uurtjes heen gekletst totdat de anwb een nieuwe voorruit in mijn kaatje gezet had. Jool Hul, niet alleen een fijn surrealistische naam, maar ook een bijzondere herinnering.