Haar

CARANZA, dinsdag 2 augustus 2022 / Ik heb een probleem met mijn haar. Ik heb een kort kapsel, zeg maar een paar millimeter. Dat betekent dat mijn haar ongeveer om de drie weken moet worden geschoren met een tondeuze. Gebeurt dat niet, dan wordt het vlassig en dat ziet er slordig uit.

Toen ik ongeveer drie weken van huis was, ben ik in Zwitserland gewoon een kapperszaak binnen gelopen, even op mijn beurt gewacht, geschoren weer naar buiten.

Inmiddels ben ik alweer ruim vijf weken verder. Ik ben al drie keer bij een kapperszaak binnengelopen, maar zonder afspraak gaat ’t niet. Ik zou denken je doet mij in 10 minuten tussendoor, snel verdiend, maar nee, zo gaat dat hier niet. Er goed uitzien is erg belangrijk voor Italianen, pico bello, vooral twintigers en dertigers zien er altijd tot in de puntjes verzorgd uit. De kapper, daar zit je minstens anderhalf uur, “er even tussendoor” is een belediging aan zijn of haar adres.

Nu heb ik dus twee opties. Of ik maak een afspraak bij een kapper, of ik scheer mezelf – wat ik nog nooit gedaan heb. Gisteren heb ik een tondeuse gekocht. Ik dacht dat is handig, dan kan ik mijn haar ook wat vaker scheren. Maar ja, waar en hoe scheer ik me nu? Voor de badkamerspiegel van de b&b of refuge geeft zoveel haaroverlast. Onderweg, in het bos, op een berg, met mijn telefoon op selfie-stand als spiegel? Ik kon me er vandaag niet toe zetten. Gaat het wel goed? Wat als het er niet uitziet? Misschien wil ik het onbewust ook wel helemaal niet zelf doen, het is altijd fijn als iemand anders het doet, aan mijn hoofd zit, mij verzorgt.

Maar ik loop nu wel met een tondeuse van 300 gram in mijn rugzak. Ik geef mezelf nog één dag. Heb ik het dan nog niet gedaan, dan lever ik de tondeuse in, dan moet ik maar hopen dat het lukt een afspraak te maken bij een kapper in de buurt van mijn wandelroute.