SAINTE-RUFFINE, 30 juli 2015 / Ik beloofde gisteren om vandaag nog wat over Amnéville te bloggen. Maar ik ben nu 30 kilometer verder, Amnéville is alweer geschiedenis, niet meer van belang. Voor wie wil, heb ik nog een hele berg foto’s die het verhaal vertellen.
Bovenop de laatste heuvel waar ik vandaag over liep, stond een bordje “Maison Robert Schuman, 2 km”. Het bordje wees precies de kant uit die ik op moest, ik verheugde me al op een bijzonder punt op de route. Schuman, dat is toch die componist van moeilijk speelbare pianostukken? Die zijn ringvinger niet goed vond spelen, en allerlei lastige oefeningen met gewichtjes en zo verzon voor die vinger, waardoor de vinger definitief verloren ging (zo zie je maar weer, soms moet je er gewoon niet aan zitten, het middel kan erger zijn dan de kwaal)?
Het aantal wegwijzers nam toe, “deze kant op”. Nog steeds mijn kant op. Wel wat veel bordjes, dacht ik, zo’n belangrijke componist was hij toch ook weer niet. Bij Tsjaikovski’s huis in Florence stonden nul wegwijzers. Toen kwam het bordje: “Autobus parking Maison Robert Schuman”, en toen stond ik op een uitgestorven parkeerterrein. Het huis lag nu achter me, ik was er zonder het te merken aan voorbij gelopen.
Nu las ik ook dat het ging om Robert Schuman, “père de L’Europe”. Ah. Ik wist wel dat het hoofdkantoor van de Europese Commissie in Brussel aan het Schuman-plein staat, maar dat Schuman onze Europese vader is, dat wist ik nog niet. En het is ook niet zo. De EU heeft vele vaders, al voor de eerste wereldoorlog werd er over gedacht en gesproken, en heel veel ministers en staatslieden hebben zich ermee bemoeid.
Ik vind het echt Frans om het vaderschap te claimen. Dan heeft hij toch maar mooi een moeilijk opvoedbaar kind gemaakt, met hier en daar een flink waterhoofd. Denk maar eens aan het maandelijks verhuizingscircus van het Europees Parlement tussen Brussel en Straatsburg (kosten: 200 miljoen euro per jaar). Had vader Robert Schuman dat niet beter kunnen regelen? Een wijs, vaderlijk besluit kunnen nemen?
Aan de belangstelling voor het museum leidde ik af dat zelfs het hedendaagse Franse volk Schuman wat minder hoog heeft zitten dan de initiatiefnemers van het museum (de Europese Commissie zelve). Het was heel erg rustig in Scy-Chazelles, vanmiddag.