Ups and downs

WASSERBILLIG, 24 juli 2015 / Vanavond slaap ik in een bijna leeg hotel, na zojuist gegeten te hebben in een helemaal leeg restaurant. Ik had tafel nr. 36, waar 1 had volstaan. Ik krijg dan altijd medelijden met het personeel. Twee man bediening, de kok heeft de keuken helemaal opgestart, en dan is er maar één klant. Niet leuk, lijkt me.

Wasserbillig doet zijn naam eer aan. Er is hier veel water, het is namelijk het laagste punt van Luxemburg, het afvoerputje van het land. Hier stroomt de Sûre in de Moezel, om het land oostwaarts, richting Trier, te verlaten. Al het water dat op Luxemburg valt, komt hier langs. Logisch dat ze het zo goedkoop kunnen maken.

Over laagste punten gesproken – mijn laagste punt was thuis, in Utrecht, op ongeveer 5 meter boven NAP. Ik liep 14 dagen stroomopwaarts, langs de Kromme Rijn naar Wijk bij Duurstede, langs de Dommel door Brabant, en langs de Maas tot aan Visé. Bij Eijsden was ik geklommen tot ongeveer 100 meter boven NAP. Ik ging verder, stroomopwaarts langs de Vesdre en de Wayai naar Spa. Tussen Spa en Stavelot bereikte ik het voorlopig hoogste punt van mijn wandeling, op 575 meter boven NAP.

Sindsdien loop ik alweer 6 dagen stroomafwaarts, langs de Our en de Sûre tot hier. Ik ben nu afgedaald naar ongeveer 150 meter boven NAP. Vanaf morgen gaat het weer stroomopwaarts, langs de Moezel, als ik zou willen tot aan de bron in de Vogezen op 750 meter hoogte.

Al lopende langs de Our stelde ik me zo voor dat je begint als jong, dartel beekje. Een beekje dat eerst moet groeien, groter, rustiger moet worden, voordat je je bij je grotere zus, de Sûre, mag voegen. En samen moet je je dan weer ontwikkelen en groeien, voordat je bij de grote mensen van de Moezel mag. Eerder mag niet, een beekje zomaar in een grote rivier, stel je voor!

Uiteindelijk zal ook de Moezel zich, als ze groot en ervaren genoeg is, mogen voegen bij de Rijn, om bedaard naar het noorden verder te gaan. Terug naar waar ik al geweest ben, Wijk bij Duurstede, om uiteindelijk als Nieuwe Maas door Rotterdam naar zee te stromen.

Zo loop ik omhoog en omlaag, en verwar nou niet laagste punt met dieptepunt, of hoogste punt met hoogtepunt. Dat gaat lang niet altijd samen. Ik ben hier in Wasserbillig zeker niet op het dieptepunt van mijn wandeling beland (dat hangt wel een beetje af van de voor morgen voorspelde regen), en het hoogveen van Spa was wel mooi, maar zie ik niet als het hoogtepunt van mijn reis. Waar dan wel hoogte- en dieptepunt lagen? a) Dat kan ik niet zeggen, mijn wandeling is nog niet over. En b) Ik ga het je lekker niet vertellen, zeker niet in een blog. Meer iets voor een persoonlijk gesprek, lijkt me.