MONDORF-LES-BAINS, 26 juli 2015 / Vandaag ben ik weer een stukje Nederland kwijt geraakt. Ik ben van de Buienradar afgelopen.
Gisteren, bij mijn vertrek uit Wasserbillig, stond ik er nog net op. Kijk maar, rechtsonder, het kleine vierkantje half in het wit, dat ben ik (klik op het plaatje om het te vergroten).
Ik ben nu twee dagen verder, een beetje verder naar het zuiden. Nu sta ik er niet meer op.
Buienradar is een echt Nederlands ding. Ik heb geen alternatieven gevonden voor onderweg. Het Belgische KMI te Ukkel komt een beetje in de buurt, maar hun app geeft niet dezelfde precieze zekerheid als de Nederlandse.
Misschien is het ook wel echt Hollands om op de minuut te willen weten of het droog blijft of niet. “We wachten nog 8 minuten, dan kunnen we boodschappen doen.” Daar ga je dan ook naar leven – op de minuut nauwkeurig. Robotprecisie.
De Franse Météo is veel globaler, algemener. Laisser-faire, zullen we maar zeggen. Een beetje dit, een beetje dat. Een buitje, dat geeft toch niks, het wordt wel weer droog, we zien wel. Leven met hoe het komt.
En dat zal ik de laatste week van mijn wandeling dan ook maar gaan doen, nu ik al met één been in Frankrijk sta. Nu ik van de Buienradar ben afgelopen.
Probeer Weerplaza eens. Heeft detailkaarten van een groot deel van West-Europa. Of de betaalversie van Buienradar. Die heeft ook een grotere dekking (was voorheen gratis)
Ralph
Tony, bekijk accuweather.com, hele goeie website en beter dan buienradar.
DE laatste week alweer!? Wat verglijdt die tijd razend snel. Tenminste als je die tocht via de blog volgt.
Is dat gevoel anders als je die tocht wandelt? Waarschijnlijk wel. Tijd is rekbaar. Verlengen kan dus. Kost je wel inspanning.
Ook bij mij gaat de tijd snel, ik ben al vergeten wat ik twee weken geleden ook alweer deed. Anderzijds tel ik ook wel af, tot ik weer terug naar huis ga.