CORNALE, zondag 17 juli 2022 / Ik stond vanochtend vroeg op, om snel te gaan lopen. Niet dat het een extra lange etappe was, nee, verre van. Het zou de vervelendste etappe worden, hoe eerder ik daar vanaf was, hoe liever.
Eerst 12 km over schaduwloze binnenwegen naar Sannazzaro d’ Burgondi, en dan 7 km rechtdoor langs een drukke provinciale weg, de Po over. Zonder voetpad.
Om half tien bereikte ik met tegenzin Sannazzaro, waar ik eerst nog maar ontbijt nuttigde – espresso met een croissant en een vruchtensap.
Uit gewoonte checkte ik op Google Maps de locatie van de b&b waar ik komende avond verwacht wordt. “Tijdelijk gesloten”, zei Google. Niet bij de b&b, nee, bij de brug. Oeps. Gesloten wegens onderhoud, van 20 juni tot eind augustus. Nee, er was een blokkade, zei men, je kunt er niet door. De Italiaanse rijkswaterstaat adviseerde de snelweg, 10 km ten oosten, of de langzaamverkeersbrug bij Pietro di Cairo, 15 km westelijk.
De beste oplossing was: naar de brug lopen, en dan maar de 15 km naar het westen lopen over een voetpad langs de Po.
Maar zoals wel vaker blijken wet en werkelijkheid in Italië twee verschillende dingen. Het was zondag, de werkzaamheden lagen stil, het hek stond open, het asfalt was van het wegdek gehaald, geen moeite voor mijn Meindls.
En zo liep ik 7 km over een autoloze provinciale weg en bereikte ik rond het middaguur op mijn gemak b&b Marinella, op tijd voor het middageten en een duik in het zwembad. Het kan verkeren.