Over de grens

ODIJK, 5 juli 2015 / Bij Bunnik ging ik de grens over. De grens tussen de mij bekende weg en het terra incognita.

Ik vertrok kwart over elf van huis, kruiste het parcours van de Tour de France, en liep via het Griftpark naar de binnenstad. Ik kon het niet laten om eventjes bij de Janskerk langs te gaan om de gouden schelp aan te raken die er speciaal voor pelgrims aan de gevel is bevestigd. Vervolgens liep ik langs de Oude Gracht naar de Kromme Rijn, die ik stroomopwaarts volgde, de stad uit.

Het stuk tot aan Bunnik had ik al vaak gelopen, alleen, met Ingrid, met mijn vader. Je kunt onderweg bij Rijnauwen goed pannenkoeken eten. Bekend terrein. Het voelde als de wijde wereld in trekken, maar dan wel nog met een touwtje verbonden met huis.

Ergens langs de Kromme Rijn, tussen het spoor en de snelweg voorbij Bunnik, werd het touwtje doorgeknipt. Ik kwam nu op onbekend terrein, losgelaten in de wereld, vrij van huis. Alleen nog maar verbonden met thuis via de virtuele lijntjes van het wereld wijde web.

De wandeling eindigde in Odijk, bij een gastvrouw die opgegroeid is in Tuindorp en die naar dezelfde school ging als mijn kinderen. Helemaal los van huis was ik dan toch ook weer niet geraakt. Morgen een nieuwe kans.