UTRECHT, 30 juni 2015 / In Lage Vuursche ligt prins Friso begraven. Hij ligt er op de kleine begraafplaats van de protestantse dorpskerk. Zijn moeder, prinses Beatrix, woont naast de kerk, op kasteel Drakensteyn. Het graf van Friso is eenvoudig, maar hij ligt niet tussen de gewone doden, doch in een afgeschermd hoekje pal onder het ijzeren gordijn dat een paar jaar geleden om het kasteel is opgetrokken. Het graf is onlangs voorzien van een paar hortensia’s, die het hek een beetje aan het zicht onttrekken. Gewoon, en toch wat bijzonder, zo straalt het uit. Onder de mensen, maar met voorrechten.
Ik wandelde er vandaag weer eens langs, door het pannenkoekendorp Lage Vuursche. Ik at er bij restaurant De Bosrand een brownie bij de koffie, en wat voor een! Versgebakken, geserveerd met slagroom, stracciatella-ijs, chocoladeflik en karamelstreepjes, heerlijk, vol broodnodige suikers.
Ik belandde bij De Bosrand na 18 km wandelen, vermoeid en sjokkend. Na de traktatie kon ik moeiteloos het resterende deel van mijn wandeling naar Baarn voltooien. Hulde aan de kok, twee Michelin-sterren waardig (** = “Het omrijden waard”; *** = “Uitzonderlijk, je gaat er speciaal voor op reis”. Rome is drie sterren.)
Verder maakte ik bij kasteel Groeneveld (in Baarn, gebouwd als buitenplaats voor rijke Amsterdammers, prachtig gebouw, prachtige tuin) wat foto’s van oude bomen. Eén van de foto’s is door mijn tablet uit zichzelf geïnstagramd tot onderstaand plaatje, ik wil ’t u niet onthouden. De professional zou het niet beter kunnen doen, toch? Leve de meedenkende elektronica.
