ACHEL, 10 juli 2015 / Bij de Achelse Kluis liep mijn route een beetje vast.
Ik plan mijn route steeds 3 dagen vooruit. Vanavond wil ik bijvoorbeeld een bed & breakfast in Meerssen regelen, voor volgende week maandag. En de kamer waarin nu zit, heb ik afgelopen dinsdag besproken. Ik volg namelijk het Pelgrimspad, en op vrijdag zou de route me van Vessem naar de Achelse Klus brengen, een mooie trappistenabdij op de grens van Nederland en België, recht onder Eindhoven. Helaas waren alle kamers dicht bij de Kluis bezet, ik boekte een kamer in Achel, 2 km België in, voorbij de Kluis.
Ik kijk nooit verder vooruit dan die drie dagen, de vierde dag, dat zien we morgen wel weer. Op woensdag, een dag na mijn keuze om naar Achel te lopen, kwam ik tot de ontdekking dat de Achelse Kluis een soort van zijpad op de route was. Er was wel een vervolg, schuin terug naar Weert. Dat ligt niet zo ver van de Kluis vandaan, maar er ligt een vervelend kanaal tussen waardoor je behoorlijk om moet lopen. Terug- en omlopen, daar had ik eigenlijk niet zo’n zin in. Ik besloot woensdag even niks te doen, komt tijd, komt raad. Bovendien was ik woensdag erg moe aangekomen in Huize Paddestoel. En niet in een beste stemming, na het avondeten.
Gisteravond, donderdag, moest ik een knoop doorhakken, anders zou ik zaterdag geen kamer hebben en dat vond ik te riskant. Ik besloot om toch maar gewoon voor Weert te kiezen, en een hotelkamer te reserveren. Er zijn drie hotels in het centrum van Weert. Volgens de website van de eerste, de leukste, was alles bezet. Ik belde de tweede, die was dicht wegens een verbouwing. Toen de eerste maar gebeld. “Sorry, meneer, we zitten tjokvol. Het is Bospop, alles zit vol.” Bospop? Ach ja, Bospop, het gezelligste classic rock festival van Nederland, in Weert, aan de A2. Hoe kon ik dat nou vergeten zijn?
Tegen beter weten in ook maar de derde gebeld, het Golden Tulip, bij het station. “Nee, geen kamers. Bospop, hè? Probeert u Eindhoven eens.” Ja, weet zo’n Golden Tulip boy veel.
Toen maar eens wat dieper gaan zoeken op het internet. Zoektermen Achelse, Kluis en wandelroute. Et voilà, er kwam een alternatief tevoorschijn. Het Peerke Donderspad. Van Tilburg (waar de inmiddels zalig verklaarde Peerke Donders geboren is) naar Wittem (waar de hoofdzetel is van de Redemptoristen orde, Peerke’s orde). Via de Kluis. Geen Weert, niks omlopen, gewoon bijna de kortste route naar Maastricht en dus naar Rome. Dwars door Belgisch Limburg. Via Bree (morgen), Dilzen (overmorgen) en (zojuist via AirBnB geboekt) Meerssen. Met dank aan Bospop.