HOLLANDSCHE RADING, donderdag 26 maart 2020 / En toen ging er alsnog gewandeld worden!
Afgelopen zondag had ik de moed al opgegeven. Wandelen was taboe geworden. NL-Alert had me terug het huis in gejaagd. Maar ik had goed naar Rutte en Grapperhaus geluisterd, maandagavond. Een frisse neus halen, dat mocht nog.
Dus ben ik vanochtend weer gaan lopen. En een frisse neus, dat werd het zeker. Er lag nog rijp op de velden, en een flinterdun laagje ijs op de sloten. Maar de lentezon warmde alles lekker op. Ik zag baltsende kieviten duikvluchten maken, ooievaars op hun nesten, kauwen met hun snavel vol nestvulling en, jawel, lammetjes in de wei. Het gaf me een opgewekt gevoel.
Ik liep naar Hollandsche Rading. Daar wilde eigenlijk net zoals vorige week de trein terug naar huis nemen. Maar toen bedacht ik me dat Roger van Boxtel gezegd had dat de trein er alleen was voor mensen in onmisbare beroepen. Dus ben ik maar door de bossen van Lage Vuursche naar huis teruggelopen. Ook dat was mooi. Alles was mooi, vandaag.