AMNÉVILLE, 30 juli 2015 / Het was een bijzondere ontmoeting. Ernest Varnier en Christiane Gianolli hebben hun huis in een gewone buitenwijk van Amnéville verbouwd tot een paleisje. Achter het huis is een grote houten paviljoen met wanden van tentdoek aangebouwd. Daarin wordt samen gegeten, met de gasten.
Ze hebben beide een carrière in het bedrijfsleven achter de rug. Nu hebben ze de gehaastheid en complexiteit van de moderne tijd losgelaten. Ze willen hun gasten een samenzijn bieden rond de tafel, daar waar ze te vaak zien dat gezinnen ieder voor zich op hun mobieltje zitten te eten.
Ze zijn één en al joi de vivre.
Ze kennen elkaar al 55 jaar, maar ze zijn pas 5 jaar samen. Beide een eigen gezin, met kinderen, kleinkinderen en één achterkleinkind. Ernest vertrok jong naar de Haute-Savoie, er was hier in Lotharingen geen werk. Acht jaar geleden zocht Christiane hem weer op, via internet. Ze heeft me vrij gemaakt, zegt Ernest. Ik was getrouwd, werkte, voelde me gelukkig, maar zij heeft me echt geraakt.
Christiane ziet er erg verliefd uit. Haar grootste angst is, als ze ’s avonds gaat slapen, dat Ernest er de volgende dag niet meer is. Dan wordt ze wakker de volgende ochtend, hij is er nog, de dag is weer goed.