OISTERWIJK, 9 juli 2015 / Mijn blog was me gisteren iets te uitbundig. De mensen van de Paddestoel zitten ongetwijfeld vol goede intenties, en ze werken waarschijnlijk erg hard om het hoofd boven water te houden. En er is blijkbaar een doelgroep die geniet van hun aanbod. Mooi toch? Laat ik daar dan iets minder neerbuigend over doen.
De uitbundigheid kwam, doordat ik me ‘ s avonds na het lopen altijd een beetje hyper voel. Yes, weer een dag volbracht!
’s Ochtends, nu dus, is dat gevoel meestal omgeslagen. Waar ben ik mee bezig? Het gaat niks worden. Laten we maar naar huis gaan. Dat soort gedachten. Vandaag ook wat somber over de bejaarden om me heen. Zit ik daar over 25 jaar tussen? Nee, niet dus. Ik zit nu ook niet tussen de all-inclusive gezinnen aan de Turkse riviera.
Ik was gisteren een derde nieuwtje vergeten. De mondharmonica die ik van Frank kreeg, is stuk. Er is een schroefje losgeraakt. Dat ligt nu ergens tussen Ammerzoden en Oisterwijk langs de kant van de weg. Ik heb de mondharmonica vervangen door een medaillon van St. Antonius, dat ik kocht in de Sint Jan in Den Bosch.
Ik vond je blog van gisterenavond eigenlijk erg leuk!
Succes vandaag!
Ik volg je op de voet…. en alle wegen leiden naar Rome, maar er is niks mis mee je doel te verleggen. Wat heb je te zoeken in Rome? Ik niets, lezend achter je aan hobbelend! Dat schroefje ligt daar toch niet!
Wikipedia leert me dat in katholieke kringen Antonius wordt aangeroepen om kwijtgeraakte zaken terug te vinden: “Heilige Antonius, beste vrind, maak dat ik m’n … vind”……
Weer dat schroefje of toch je thuis?!
Weglopend van huis realiseer je je dat het ‘ een manier om thuis te komen…..’ is,
Bløf wist dat al!
http://www.youtube.com/watch?v=OAMq8ur-DK0.
Wat let je te genieten van je wandeling, kilometers te vreten en moe maar voldaan in een grote bocht richting thuis te lopen? En daar de mensen te vinden die op je wachten…..
Femia, wat schrijf je wijze woorden, om over na te denken. Rome loslaten? Ja, misschien wel, in ieder geval deze vier weken, zo ver ga ik niet komen. In een boog lopen, zou kunnen, maar ik hou nog even vast aan het idee ’n maand weglopen en dan als een speer met de trein naar huis, inderdaad naar de geliefden die op me wachten. Uiteindelijk heb ik thuis meer te zoeken dan in Rome.
Antonius als helper bij het terugvinden, dat was me even ontschoten. Maar dat schroefje gaan we echt niet meer vinden. Misschien wel antwoorden op vragen?