SAN PELLEGRINO IN ALPE, dinsdag 9 augustus 2022 / Vandaag slaap ik in een restaurant, vermomd als refuge. Of andersom. De leefruimte, in refuges overvol ingericht met lange tafels en banken, uitgevoerd in stevig hout, lijkt hier als twee druppels water op een ruime eetzaal van een restaurant. Langs de weg hierheen staat een reclamebord “Authentieke streekgerechten? Rifugio Burigone! 2km”.
Buiten staan allemaal eettafels op een grasveld, een beetje zoals bij het Theehuis Rhijnauwen. Als ik rond drieën aankom, worden er nog wat antipasti misti geserveerd. Op een bord naast de deur staat “let op, dit is geen restaurant, maar een REFUGE!” Typisch een geval van hoe harder je het ontkent, des de meer je het bent.
Ik ben benieuwd wat we te eten krijgen, vanavond.
Overigens, na ruim twee maanden van huis is dat wel iets dat ik erg mis, gewoon zelf koken. Al is het maar zelf een diepvriespizza in de oven schuiven. Eergisteren had ik even hoop, toen ik een appartementje met basic keuken had als overnachting. Maar ja, dat was in Cerreto Laghi, een wintersportdorp – zonder supermarkt. Alleen een Alimentari voor de toeristen, waar je focaccia, bosbessensap, kaas en gedroogde porcini kunt kopen. Niet echt ingrediënten voor een maaltijd, en ze hebben uiteraard geen diepvriespizza’s. Wie pizza wil eten gaat maar naar een van de vijf pizzeria’s al forno in het dorp.
En de keuken in het appartement was meer basic dan ik dacht. Alleen een aanrechtje, een koelkastje en een kookplaat. Geen pannen. Wel een briefje “gelieve ivm de elektra niet meer dan twee pitten tegelijk te gebruiken”.